Tensai Araki (= leermeester Araki) werd vooral beroemd om zijn foto's van ontklede dames in diverse stadia van vastgebondenheid. Liefhebbers van dit tijdverdrijf adviseer ik te googelen op de termen 'kinbaku' of 'shibari'.
Hier zijn we uitsluitend geïnteresseerd in Chiro. Deze schoonheid kwam in Araki's leven door zijn vrouw Yoko, die graag een huisdier wilde. Araki had een hekel aan katten, maar ja, in het huwelijk is het een kwestie van nemen en geven.
Chiro slaagde er echter binnen de kortste keren in om het hart van de fotograaf te stelen en deelde de komende 22 (!) jaar zijn leven. Hij publiceerde een aantal begerenswaardige boeken over het beestje, waaronder Itoshi no Chiro (= Chiro my love, red.). Hier volgen enkele citaten van Araki over zijn grote liefde (na Yoko natuurlijk):
"Welbeschouwd heeft Chiro mijn leven langer gedeeld dan Yoko, omdat ze na Yoko's overlijden (in 1990, red.) nog 20 jaar bij me is geweest. Ze kwam na Yoko's dood altijd op haar bed zitten. Wat een dame..."
"Terwijl ze op mijn schoot zat, werd Chiro het allerliefste voorgelezen uit het boek Ik ben een poes (van Natsume Soseki, red.). Je kon zien dat ze een meisje was aan de wijze waarop ze stopte met plassen, zodra ik haar op de kattenbak trachtte te fotograferen. Daar had ze echt een hekel aan. Toen Yoko in het ziekenhuis lag, week ze niet van mijn zijde en wachtten we op haar terugkeer. We staarden samen naar de westelijke sterrenhemel."
"Als ik op het balkon aan het fotograferen was, dook Chiro altijd op tussen mijn voeten. Het balkon werd mijn persoonlijke paradijs, omdat Chiro bij me was. Als ik een douche nam, hoefde ik Chiro maar zachtjes te roepen of ze kwam. Dan wachtte ze bij de deur tot ik klaar was. Vervolgens stapte ze naar binnen en nam een slokje uit de badkuip. Maar ze is er niet meer. Zelfs nu roep ik haar nog, omdat ik op een of andere manier blijf hopen dat ze weer verschijnt."