AI cats

foto's: het bedrijf van ヤンピーテル. De werknemers in beeld zijn allen androids. 

 

De angst voor intelligente robots die 'onze' banen gaan inpikken zit er diep in bij de getatoeëerde middenklasse. Volkomen onterecht, want laten we wel wezen: 99,999% van al het werk dient subiet geautomatiseerd te worden, omdat het saai, repetitief, dom en geestdodend is. "Ja maar, dan krijg ik geen salaris meer'', klaagt Jan met de leasebak. Volkomen juist. Geef Jan dus een basisinkomen en klaar is Kees. Leve de klasseloze maatschappij!

 

Terwijl we hier nog navelstaren op de gevolgen van de robotisering, zijn ze in Japan al weer een stuk verder. Daar is men bezig kantoorrobots te vervangen door poezen (zie slideshow), een idee dat inmiddels navolging vindt in de Japanse horeca (zie video).

 

Welk business model ligt aan deze ontwikkeling ten grondslag? Kopjes vroeg het aan ondernemer ヤンピーテル・デ・フリース (het beste te vertalen als: Jan Pietel de Vlies, red.) die op het eiland Urkishima aan de weg timmert met een snelgroeiende toko in global internet solutions.

 

ヤンピーテル, waarom vervang je robots door poezen?

Het is altijd gezeur met die robots. Het ene moment klagen ze over de 24-urige werkdag, het andere moment eisen ze een software-update van 7,5%. En vrouwelijke robots zijn helemaal erg, want je hebt ze nog maar net in  dienst of ze raken 行橋 (yoekohashi, red.).

 

行橋 (yoekohashi)?

Moeilijk uit te leggen, maar het komt er op neer dat ze kleine robotjes willen gaan solderen, in plaats van internet solutions te produceren.

 

Goed, maar dan neem je toch opnieuw mensen in dienst?

 私のフラへ (ammehoela, red.). Dat wordt weer drie keer per dag peperdure sushi halen bij Tampopo op de hoek, tot drie uur 's nachts op kosten van de baas ouwehoeren over jazz zonder met ook maar één internet solution op de proppen te komen, en mijn vrouw versieren als ik op zakenreis naar Taiwan ben. Nee, dank je feestelijk.

 

Maar die poezen voeren toch ook geen flikker uit?

Kijk, daarom blijf jij arm en word ik rijk. Het volk vreet katten, iedere poezenfoto levert geheid een miljard kliks op. De mijne zijn geïmplanteerd met high-res camera's en asymptotische femtosensoren. Die genereren een constante stroom webcontent waar geestesarme bedrijven kapitalen voor betalen. Want hoe krijgen ze anders al die sites, blogs, apps, facebookpagina's en noem maar op gevuld? Jazeker, dit is de moeder aller internet solutions. 

 

Maar wat als het volk poezenmoe wordt?  

Dan praten we over 2030. Tegen die tijd zijn er nog drie olifanten in leven. En die werken dan voor mij.