(Wat vooraf ging: poezenfluisteraar Kopjes heeft een apparaat ontwikkeld waarmee je kattentaal kunt verstaan. De sphinx Paulien blijkt de reïncarnatie te zijn van de befaamde Newyorkse filmcritica Pauline Kael. Zij woont door een practical joke der schikgodinnen in Urk en ergert zich groen en geel aan het belabberde niveau van de Nederlandse televisie. Na een noodoproep van Kopjes mag Paulien gratis naar filmtheater De Uitkijk in Amsterdam om cultuur bij te tanken. De tweede film die ze bekijkt is An. Hier volgen haar vlijmscherpe observaties, gewoontegetrouw vertaald door Kopjes Kattenoppas.)
Film: An
Waar: filmtheater De Uitkijk, Amsterdam
"Een Japanse film? Heerlijk! Laat me raden: kersenbloesems, een kookobsessie, schoolmeisjes in uniform, de introverte hoofdrolspeler met geheim en veel natuursymboliek. Plus uiteraard de stoomcursus harmonieuze omgangsvormen."
"Nou, wat zei ik? Daar zijn de kersenbloesems al. Wedden dat ze aan het eind terugkeren? Het cyclische tijdsbegrip meneertje, mag in geen enkele Japanse film ontbreken."
"Flensjes! Bij de snorharen van de profeet: hij bakt flensjes! Ik was even bang dat het weer over sushi of ramen zou gaan. Nooit geweten dat ze in Japan flensjes bakken. Hebben ze dat van de Hollanders op Deshima geleerd? Lach niet, want onze Amerikaanse donut is afgeleid van de oliebol. Trouwens maar goed dat er op Deshima geen boerenkool te krijgen was, anders zaten we nu te kijken naar een film over de beste bereidingswijze van boerenkoolstamppot. The horror... the horror…"
"Mijn complimenten voor de uitdossing van de schoolmeisjes. Matrozenpakjes, uitstekend. Wereldwijd invoeren graag."
"Ligt het nou aan mij, of zijn ouwe Japanse vrouwtjes minder chagrijnig dan Westerse? Al ligt de blijmoedigheid er bij Tokue naar mijn smaak wel erg dik bovenop. Hijs de bloedvlag eens, Tokue, en hak wat hoofden af. Wakarimasu ka?"
"Getverdemme, ze doen bonenbrij op de flensjes. Dus de stroop was op en ze hadden alleen nog wormstekige raasdonders op Deshima? Damn, ben ik even blij dat ik een Yank ben geweest. Wij hadden tenminste maple syrup."
"Ik hou het niet droog hoor. Zodra er een enge ziekte in het spel is komen bij mij de waterlanders. Love Story! De Gebroeder Leeuwenhart! Ben Hur! Damiaan! The Motorcycle Diaries! Hulde voor de scenarist. De enge ziekte staat garant voor snottergenot en natte zakdoekjes. Daarvoor ga je naar de bioscoop, toch?"
"Snap jij wat de treinbeelden betekenen? De voortrazende tijd? De anti-kersenbloesem? De gesel der mechanisering? Of had Kawase (de regisseur, red.) gewoon nog wat shots liggen van een spoorwegenspot? Raadselachtig…"
"Over de kanarie kan ik kort zijn. Dat beest is tien seconden na vrijlating verorberd door een slechtvalk. Was toch lekker in je vergulde kooitje blijven zitten zingen meid. Het volle leven is een darwinistische hel. Vrijheid? Tchah!"
"De treurige held met geheim verkoopt flensjes met bonenbrij. Dan komt de loutering. En wat doet-ie vervolgens? Hij gaat wederom flensjes met bonenbrij verkopen, edoch in het park. Let op, deze film flopt in Amerika. Tenzij de bonenbrij wordt vervangen door maple syrup en het park door een keten van 2600 restaurants."
"Voilà. Daar zijn de kersenbloesems weer… Kom op, we gaan. Ik heb verdomd veel zin gekregen in een pannekoek met gestampte muisjes. Hai!"
___________
Paulien's recensie van The Lady in the Van vindt u hier.