series: Grossstadtlöwe | photography: Julia Marie Werner
Doch alle Lust will Ewigkeit - will tiefe, tiefe Ewigkeit! ― Friedrich Nietzsche
Het vermoeiende aan ons universum is dat het constant verandert, terwijl toch eeuwigheid het ware geluk is. Maar nee, sterren ontploffen of schrompelen tot zwart gat ineen, continenten botsen en schuiven, soorten verschijnen en sterven uit, beschavingen bloeien en verwelken, rivieren waarin je zwemt zijn nooit dezelfde en ga zo maar door, ad infinitum.
Ook onze soort zelf wordt er bepaald niet standvastiger op. Dat verwisselt maar van woonplaats of van baan, van echtgenoot of van geslacht, van mening of van mode, steeds sneller, opzij opzij opzij, wij hebben ongelofelijke haast. Tot de dood er op volgt, dat dan gelukkig weer wel.
Tot voor kort onttrok de hond zich aan deze malaise. Een hond was een hond, is een hond en zal altijd een hond zijn. Wat een rots in de branding. Welk een monument van zekerheid. Hoe een onveranderlijke bron van troost.
Maar zie, zelfs de trouwe viervoeter is nu aangetast door het metamorfosevirus. De stadshond op de foto’s wil namelijk een kat (of eigenlijk: leeuw) zijn. Zou het aan de stad liggen? Stadslucht maakt vrij, schijnt het. Vrij? Gek!
Het resultaat is te potsierlijk voor woorden. Deze hond doet denken aan een getatoeëerde havenarbeider die ‘s avonds in de travestietenbar voor Marilyn Monroe aangezien wil worden. Dat zit ‘m in de snuit. Hans Dorrestijn, de grootste hondenkenner van de twintigste eeuw, zei het al: “De wereld stikt van de snoeperige diertjes, zoals lammetjes, konijntjes, panda’s, wasbeertjes, enzovoort, wier uiterlijk er als het ware om smeekt om gestreeld en geknuffeld te worden. Dit in tegenstelling tot de hond die over een buitengewoon vervaarlijk smoelwerk beschikt. Zoveel tanden bevat zijn muil dat hij een soort erker aan zijn kop bijgebouwd heeft gekregen: de typische hondesnuit.’’
Blijft er dan helemaal niets hetzelfde? Jawel hoor, want vooraleer een poes een hond wil worden, zal de homo sapiens reeds lang zijn uitgestorven.